And olsun qaranlığa!

Gecənin içindəki işığa dikilir baxışlarım -  yoğunam, sərsəriyəm

şeirin üstünə yeriyirəm

gecəni udum-udum içirəm

sabahın adamsızlığına gedirəm

And olsun qaranlığa ki

yalan danışdığını bilirəm...

Ulduzlar qədər uzaqsan və mən səni sevirəm...

Qutudakı son siqaretə uzanır əllərim,

Qutudakı son kibrit dənəsini yandırıb, qaranlığa atıram.

Alışır gecənin bağrı, gecəyə od vururam

Qaranlığın alışan bağrında bir siqaret yandırıb, bir içki süzürəm özümə

bir udum soyuq içirəm, bir udum gecə içirəm, bir nəfəslik işıq çəkirəm ciyərlərimə

sənə durmadan zəng edirəm,

sənə durmadan zəng edirəm

və telefonum söndürülüb…

Fələstində bir uşaq vurulur ürəyindən, qan süzülür barmaqlarımdan.

Bir sərsərisi də azalacaq şəhərin,

Çünki çıxıb gedirəm…

Beynimdə qancıq köpəklər ulaşır və  bir fahişə düşür maşından

Küçə qaçır ayaqlarımın altından, ulduz axır

Mən maye halındayam indi, darıxmağın maye halında…

Özümü içirəm bütün gecələrin sağlığına…

Göz bəbəklərim ovcumda, səni axtarıram…

İçimdə əcaib sancı var, hamilə olduğumu düşünürəm

Qərib və avara gecələrlə sevişən,

Və qorunmayan küçə şairiyəm..

Bir işıq dirəyinin kölgəsinə çəkilib şeir doğuram…

And olsun bu qaranlığa ki, səni zərrə-zərrə unuduram…