Bakıya sevgilərlə

Yandır Bakını, tazə gülüstan tələb eylə (Həmid Herisçi)

Çirkli küçələrin, prospektlərin

ürək bulandıran,

darıxdırıcı mənzərənlə

küləyinlə, dənizinlə, günəşinlə

dalanınla, tininlə

miskinsən Bakı...

Ey “əzəmətli küləklər şəhəri”

kilsələrin,

 məscidlərinlə

“İçərişəhər”inlə

yağışlar yusada

təmizlənməyən küçələrinlə

Üfunət qoxuyan çirkablı Xəzərinlə

neftinlə

Çirkinsən,

çirkinsən Bakı...

Yoxluğunla,

səfalətinlə,

aclığınla

pulunla, varınla, parıltınla

gecənin bağrına sancılan

küçə lampalarınla

hər şeyinlə

cılızsan, qoca şəhər

bütün ümidlərimizin dəfn olunduğu küçələrdə

gəzmirik,

sürünürük birtəhər

gəncliyimizi çürdürsən Bakı...

gözqamaşdıran saraylarınla,

villalarınla

xaraba qalmış tarixin təzadlıdır.

“yerli”lərin yoxa çıxıb

qaçaq düşüb

“gəlmə”lərin  qalmaqda qərarlıdır...

sperma qoxuyur gecə klubların

soyunanlar bürünənlərdən abırlıdır

gecə barlarının divarlarına

bir də

dəniz sahilinə, ilan kimi

Sürtünürsən,

sürünürsən Bakı...

cansıxıcı tıxacların,

qaramat heykəllərinlə,

eyni adlı məktəblərin

xaraba universitetlərinlə

küçələrin və prospeklətinlə

əriyib itirsən Bakı...

bitirsən,

bitirsən Bakı...

hamı xoşbəxtlik arxasınca gəlib,

əli qoynunda dayanır...

xoşbəxtlik ilkinlikdir

bədbəxtlik sonradan yaranır

küçələrinin səs-küyü,

hay-həşiri

sabaha qədər uzanır

yalnız rayondan gələn fəhlələr işləyir

yalnız “gəlmələr” qazanır

“çörəkverən”sən Bakı...

“qonaqsevən”sən Bakı...

azadlığımızı vağzallarda dəfn edib

kölə libası geyindik.

kənd-kənd, rayon-rayon axışıb

sənin donuna büründük...

kənd qızları kənd  oğlanlarının

geri dönüşünü gözlədi

bulaq başında soldu gözəlliklər

analar oğul yoluna baxdı

ağladı.

şəhərdə subay oğlanlar çoxaldı

kənddə qızlar qarıdı

ucuz fahişəxanaların bir gecəlik sakinləri

ruhunu

kişiliyini

fahişə bətninə boşalanlar

sonda peşman-peşman zarıdı...

sən hər şeyə biganəsən, Bakı...

bəlkə

bəlkə düz edirsən, Bakı!

tozlu,

bürkülü,

cansıxıcı küləklərinlə

avtobusların, metroların, taksilərinlə

gələninlə, gedəninlə

gecəqondularınla,

göydələnlərinlə

çox tez dəyişirsən, Bakı

Nədənsə şirinsən, Bakı

bir də

bu melanxolik ovqatın olmaya

bir də ağır-ağır susqunluğun...

əyyaşlığın, avaraçılığın

özünə biganəliyin olmaya...

hüznünlə, ələminlə, kədərinlə

mənə bənzəyirsən, Bakı...